Dr. Spencer Kagan ontwikkelde een coöperatieve aanpak voor lesgeven en klassenmanagement waarbij het werken met structuren (Kagan structuren) centraal staat. Dit laat leerlingen doen waaraan ze behoefte hebben - praten, samenwerken, bewegen - in het teken van de leerstof. De interactie staat centraal bij coöperatief leren; het versterkt het leerproces en creëert betrokkenheid, bij zowel leerling als leraar.
Zowel John Hattie, Robert Marzano, als Kagan zelf toonden het effect aan van deze coöperatieve manier van werken; die creëert betrokkenheid bij leerlingen en heeft een positieve invloed op leerprestaties, persoonlijkheidsontwikkeling, sociale en emotionele ontwikkeling en metacognitie.
Het stimuleert leren en brengt een veilig klimaat in de groep en in de school. Leraar en leerlingen zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor het leerproces en ervaren de lessen ook als plezierig en afwisselend.
